Arrietty

ภาพยนตร์อนิเมชันเรื่องล่าสุดจาก Studio Ghibli (ความจริงก็ไม่ล่าสุดนะ เพราะเรื่องล่าสุดของสตูดิโอจิบลิคือ コクリコ坂から / From Kokuriko Hill ที่กำลังจะลงโรงฉายเดือนกรกฎาคมนี้ ที่ญี่ปุ่น) เอาเป็นว่าเป็นเรื่องล่าสุดของสตูดิโอนี้ที่เพิ่งจะเข้าฉายในไทย ที่โรงภาพยนตร์ลิโด้เมื่ออาทิตย์ที่ผ่านมา

借りぐらしのアリエッティ / The Borrower Arrietty เป็นภาพยนตร์อนิเมชันดัดแปลงมาจากนิยายแฟนตาซีเรื่อง The Borrowers (เป็นซีรีย์มีทั้งหมด 5 เล่ม) ผลงานเขียนของนักเขียนชาวอังกฤษ Mary Norton โดยเล่มแรกตีพิมพ์ในปี 1952 ได้รางวัล Carnegie Medal ซึ่งเป็นรางวัลที่มอบให้กับวรรณกรรมสำหรับเด็ก จัดตั้งมาตั้งแต่ปี 1936

Arrietty เป็นชื่อของตัวเอกของเรื่อง เป็นเด็กผู้หญิงที่เป็นเผ่าพันธุ์คนตัวจิ๋ว (หน้าตาเหมือนคนแต่ตัวสูงประมาณ 10 เซนติเมตร) ซึ่งแอบอาศัยอยู่ใต้บ้านของมนุษย์มาเป็นเวลานานแล้ว จนกระทั่งเด็กหนุ่มชื่อโช ซึ่งป่วยเป็นโรคหัวใจ ได้ย้ายมาพักผ่อนที่บ้านคุณยาย และบังเอิญเห็นเธอขณะที่เธอกำลังวิ่งกลับไปยังที่ซ่อน

พวกคนตัวจิ๋วเรียกตัวเองว่า The Borrowers พวกเขาอาศัยอยู่ร่วมกับมนุษย์โดยที่มนุษย์ไม่สังเกตเห็น และในบางช่วงเวลาพวกเขาก็จะเข้ามาหยิบยืมของต่างๆ ของมนุษย์ไปใช้ อาทิ น้ำตาลก้อนสักก้อน หรือกระดาษทิชชู่สักแผ่นสองแผ่น โดยพวกเขาก็มีกฏที่จะไม่หยิบของที่มนุษย์จะสังเกตได้ทันทีว่ามันหายไป พวกเขาไม่ชอบมนุษย์ตัวใหญ่ และเชื่อว่านุษย์มีจิตใจไม่ดี การที่พวกเขาเหลือน้อยลงทุกทีเพราะต้องย้ายหนีจากเงื้อมือมนุษย์ และบางส่วนก็ถูกมนุษย์จับตัวไป

งานของสตูดิโอจิบลิ ขึ้นชื่อทางด้านฝีมือการวาดภาพมือที่มีรายละเอียด และการลงสีที่งดงามไร้เทียมทานมานาน งานครั้งนี้ก็ยังคงคุณภาพอยู่เช่นเคย กับการวาดสิ่งของในระดับใหญ่โต ที่ผ่านมุมมองของคนตัวจิ๋ว และยังคงเน้นความอ่อนช้อยของลายเส้น ที่มีรายละเอียดยิบย่อยในทุกการเคลื่อนไหว แบบหาที่ติไม่เจอ

ภาพยนตร์เรื่องนี้เป็นผลงานกำกับอนิเมชันเรื่องยาวเรื่องแรกของคุณ Hiromasa Yonebayashi ที่เคยทำงานเป็น Key Animator มาตั้งแต่เรื่อง 千と千尋の神隠し (Spirited Away) ในปี 2001 และเพลงประกอบแต่งโดยนักดนตรีชาวฝรั่งเศส Cécile Corbel ซึ่งเธอก็ได้ขับร้องเพลง Arrietty’s Song ซึ่งเป็นเพลงธีมที่ไพเราะของเรื่องเอง ทั้งสามภาษาคือ ญี่ปุ่น อังกฤษ และ ฝรั่งเศส ส่วนเพลงประกอบในเรื่องก็ฟังดูเข้ากับเรื่องดี แต่ไม่ถึงกับเป็นที่น่าจดจำ

ภาพยนตร์เรื่องนี้เป็นภาพยนตร์ที่ดำเนินเรื่องด้วยเนื้อเรื่องที่เรียบง่าย แต่แฝงไปด้วยรายละเอียด ซึ่งน่าจะถูกใจผู้ชมทุกเพศทุกวัย โดยเฉพาะเด็กๆ และเหล่าแฟนของสตูดิโอจิบลิ แต่สำหรับผมแล้ว ผมรู้สึกว่าเรื่องนี้เป็นอีกเรื่องของสตูดิโอจิบลิ ที่ผมไม่ได้ประทับใจสักเท่าไหร่ ในแง่ของการเดินเรื่องและตัวเนื้อเรื่อง อาจเป็นเพราะเนื้อเรื่องที่เนิบนาบ หรืออาจเป็นเพราะพื้นเรื่องเดิมเป็นของอังกฤษ ( ตัวละครที่เด่นที่สุดสำหรับผมในเรื่องนี้คือแมว ) ในความเห็นส่วนตัวคือ ทุกครั้งที่สตูดิโอจิบลิเอาเรื่องฟากตะวันตกมาทำ หรือวางพื้นเรื่องเป็นฟากตะวันตก อารมณ์มันจะอยู่ครึ่งๆกลางๆ ระหว่างญี่ปุ่นกับอีกฟาก ตั้งแต่เรื่อง 魔女の宅急便 (Kiki’s Delivery Service), ハウルの動く城 (Howl’s Moving Castle), มาจนถึง ゲド戦記 (Tales from Earthsea)

จนถึงปัจจุบันก็ยังคงไม่มีเรื่องไหนที่จะเข้าเทียบระดับ 千と千尋の神隠し (Spirited Away) ที่มันสุดไปทุกด้าน ทั้งภาพ เนื้อเรื่องที่เป็นเอกลักษณ์ บทพูด การเดินเรื่อง การกำกับ ไปจนถึงเพลงประกอบที่โดดเด่นของ Joe Hisaishi ที่เรียกว่า แค่เมโลดี้ขึ้นมาก็นึกภาพออกเลยว่ามันคือฉากไหน