ภาพยนตร์ภาคต่อของ 부산행 (Train to Busan) เป็นเหตุการณ์หลังจากที่เกาหลีล่มสลายลงด้วยสาเหตุจากไวรัสซอมบี้แพร่ระบาดอย่างไม่สามารถหยุดยั้งได้ ส่งผลให้ประชาชนที่เหลืออยู่ พยายามหลบหนีข้ามน้ำข้ามทะเลไปประเทศอื่น ทหาร Jung-seok (Gang Dong-won) ขับรถพาพี่สาว (Jang So-yeon), Chul-min (Kim Do-yoon) สามีของเธอ และ Dong-hwan (Moon Woo-jin) หลานชาย เพื่อไปขึ้นเรือ

แต่ทว่าภายในเรือมีผู้ติดเชื้ออยู่ จึงเกิดการแพร่ระบาดในเรือ ทำให้ Jung-Seok ต้องสูญเสียพี่สาวและหลานไปในวันเดียวกัน เมื่อประเทศอื่นทราบข่าวก็สั่งยกเลิกการรับคนจากเกาหลีทั้งหมด คนที่เหลืออยู่ในเรือจึงต้องไปลี้ภัยอยู่บนเกาะฮ่องกง

เวลาผ่านไป 4 ปี Jung-seok ได้พบกับ Chul-min อีกครั้ง เมื่อเขาเข้าไปพัวพันกับแกงค์ที่ต้องการส่งคนเข้าไปในเกาหลี เพื่อนำรถบรรทุกขนเงินกลับมาฮ่องกง หลังจากที่คนขับรถบรรทุกขาดการติดต่อไป โดยพวกเขาจะได้รับส่วนแบ่งคนละ 2.5 ล้านดอลล่าห์ — Jung-seok รู้สึกว่ามันอันตรายเกินไป แต่เขาไม่สามารถโน้มน้าว Chul-min ได้ และด้วยความรู้สึกผิดในใจที่เขาไม่สามารถปกป้องพี่สาวและหลาน ทำให้เขาจำใจต้องเดินทางไปด้วย เพื่อช่วยเหลือ Chul-min

ระหว่างทางที่พวกเขานำรถบรรทุกกลับมาที่จุดนัดพบ พวกเขาถูกลอบจู่โจมจากกลุ่มทหาร 631 ซึ่งเป็นฐานรวมพลของคนที่ยังไม่ติดเชื้อในเกาหลี เป็นเหตุให้ทีมสูญเสียสมาชิกไป 2 คน Chul-min ถูกจับตัวไป ขณะที่ Jung-seok ได้รับการช่วยเหลือจากเด็กผู้หญิงปริศนา

แม้ว่า 반도 (Peninsula) จะเป็นเหตุการณ์ที่ต่อเนื่องจาก 부산행 (Train to Busan) แต่ก็ไม่มีตัวละครจาก Train to Busan เลย เนื้อเรื่องและตัวละครทั้งหมดไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกัน — ในอเมริกาภาพยนตร์เรื่องนี้ถูกโปรโมตด้วยชื่อ Train to Busan Presents: Peninsula เพื่อโหนกระแสจากความสำเร็จอย่างสูงของ Train to Busan ซึ่งได้ 연상호 (Yeon Sang-ho) ผู้กำกับคนเดิมมากำกับ

น่าเสียดายที่บทไม่สามารถเทียบได้กับ Train to Busan ซึ่งมีเอกลักษณ์ในการผูกเรื่องของซอมบี้ในพื้นที่จำกัดอย่างรถไฟได้อย่างยอดเยี่ยม แต่บทของ Peninsula นำเสนอโลกของซอมบี้ที่กว้างใหญ่ขึ้น โดยนำเอาแรงบันดาลใจจากภาพยนตร์เรื่องอื่นอย่าง Zombieland, Resident Evil หรือ Mad Max: Fury Road มาร้อยเรียงกันใหม่ อย่างฉากที่เป็นป้อมปราการของมนุษย์กลุ่มสุดท้ายในเกาหลี หรือฉากขับรถบรรทุกไล่ล่ากันที่ดูเหมือนจะเน้นเรื่อง CGI มากกว่าความสมจริงอย่างที่ควรจะเป็น

คาแรกเตอร์ของตัวละครยังขาดความซับซ้อน นอกจากนี้ตัวละครที่มีมากเกินไปและไม่ได้อยู่ในที่เดียวกัน ทำให้ไม่สามารถดึงอารมณ์ร่วมของผู้ชมได้ การเดินเรื่องก็ไม่ลื่นไหลเพราะต้องคอยตัดสลับฉากของตัวละครแต่ละกลุ่ม ความระทึกจึงไม่ต่อเนื่อง

การพยายามยัดฉากสะเทือนอารมณ์ และจุดหักมุมในช่วงท้ายของเรื่อง ก็ไม่ได้ช่วยสร้างความประทับใจเท่าไหร่นัก กลับสร้างแต่ความรู้สึกรำคาญ