ภาพยนตร์ไลฟ์แอคชันดัดแปลงจากหนังสือเด็กชื่อ The House on East 88^th Street และ Lyle, Lyle, Crocodile ผลงานของ Bernard Waber นักเขียนชาวอเมริกัน ตีพิมพ์ครั้งแรกในปี 1962 และ 1965 ตามลำดับ เล่าเรื่องราวของครอบครัว Primm ที่ย้ายเข้ามาอาศัยที่บ้านในนครนิวยอร์กและพบกับจระเข้อาศัยอยู่ในอ่างอาบน้ำ ซึ่งต่อมากลายเป็นสมาชิกใหม่ของครอบครัว

Hector P. Valenti (Javier Bardem) นักแสดง/นักมายากลตกอับหางานทำไม่ได้ เขาจึงพยายามค้นหาสิ่งแปลกใหม่ที่ไม่มีใครเคยเห็นมาก่อน และบังเอิญได้พบกับจระเข้ตัวเล็กที่ร้องเพลงได้ในร้านขายสัตว์หายาก ทำให้เขาเกิดมีความหวังว่าจระเข้ตัวนี้จะทำให้เขามีชื่อเสียงและเงินทองมากมาย

เขาตั้งชื่อให้มันว่า Lyle ซึ่งมาจากตัวอักษรบนกรงที่ยังไม่เลือนหายไป และเริ่มฝึกสอนให้มันร้องเพลงเต้นรำจนเก่ง เขามุ่งมั่นกับโชว์เปิดตัวที่จะต้องทำให้ผู้คนต้องตกตะลึงไปการแสดงจระเข้ที่ร้องเพลงและเต้นรำได้ ถึงขนาดยอมเอาบ้านซึ่งเป็นมรดกตกทอดสืบต่อกันมาในตระกูลไปค้ำประกันกับโรงละคร แต่เมื่อถึงวันแสดงจริง Lyle (Shawn Mendes) เกิดตื่นเวทีเมื่อเจอผู้คนมากมาย ร้องเพลงไม่ออก การแสดงจึงจบลงด้วยความล้มเหลว และทำให้ Hector ต้องสูญเสียบ้านของเขาไป เขาจึงทิ้ง Lyle ไว้ที่ห้องใต้หลังคาเพื่อออกไปหาเงินมาใช้หนี้

18 เดือนต่อมา ครอบครัว Primm ซึ่งประกอบด้วย อาจารย์สอนวิชาคณิตศาสตร์ (Scott McNairy) ผู้เป็นพ่อ, ภรรยาสาวสวย (Constance Wu) นักเขียนคู่มือทำอาหาร และ Josh (Winslow Fegley) ลูกชายจากภรรยาคนก่อนที่เสียชีวิตไปเมื่อเขายังเด็ก ก็ย้ายเข้ามาอยู่ในบ้านโดยที่ไม่รู้ว่ามีจระเข้อาศัยอยู่บนห้องใต้หลังคา

แน่นอนว่าภาพยนตร์แนวนี้ก็จะต้องมีตัวร้ายของเรื่อง คุณ Grumps (Brett Gelman) เพื่อนบ้านใจร้ายที่อาศัยอยู่ในอพาร์ตเมนต์ชั้นใต้ดินกับ Loretta แมวที่มีหน้าตาดุร้ายไม่แพ้เจ้าของ ออกมาแจ้งกฏข้อห้ามต่างๆ และยังขู่ว่าเขามีทีมทนายนักกฏหมายที่พร้อมจะลงมือจัดการผู้ที่ฝ่าฝืนกฏทันที

โดยรวมก็เป็นภาพยนตร์ครอบครัวที่พอดูได้เพลินๆ แบบไม่คิดอะไรมาก เพราะตรรกะดูเพี้ยนไปหมด มีความเป็นมิวสิคัลที่อยู่ดีๆ ตัวละครอยากจะร้องเพลงเต้นรำขึ้นมาตอนไหนก็ได้ เข้าใจแหละว่ามันดัดแปลงมาจากนิยาย ไม่แน่ใจว่าต้นฉบับหนังสือเด็กเป็นแบบนี้หรือมีการปั้นเรื่องเสริมแต่งส่วนไหนขึ้นมาบ้าง การกระทำหลายอย่างทำให้เราต้องกลอกตาด้วยความเพลียใจว่าแบบนี้ก็ได้หรอ

ดูแล้วก็อดนำไปเปรียบเทียบกับ PADDINGTON ไม่ได้ เรื่องนั้นก็ทำจากหนังสือเด็กเหมือนกัน แต่มันลงตัวแบบซาบซึ้งเหนือกว่าเรื่องนี้หลายขั้น ส่วนหนึ่งอาจเป็นเพราะการออกแบบตัวละครหมีที่มันดูสมจริงกว่าจระเข้ร้องเพลงมั้ง การออกแบบตัวละคร Lyle จระเข้ทำได้ค่อนข้างดี แต่สีหน้าแววตาคล้ายสุนัขมากไปหน่อย จระเข้ที่ร้องเพลง/แต่งเพลงได้แต่พูดไม่ได้ ก็แปลกดีนะ ถ้าไม่มีข้อจำกัดนี้ อาจจะทำให้เนื้อเรื่องมันซาบซึ้งกว่านี้ก็ได้ เพราะผู้ชมเห็นแค่สีหน้ากับแววตา ก็คงไม่มีใครเดาได้ว่าจระเข้กำลังคิดอะไรอยู่ ส่วนตัวคิดว่า Loretta (แมว) คือตัวละคร CGI ที่ดูสมจริงกว่ามาก

เพลงที่แต่งขึ้นมาใหม่ยังไม่ค่อยติดหูเท่าไหร่ ที่น่าแปลกใจสุดคือ Javier Bardem มารับเล่นบทร้องเพลงเต้นรำแบบนี้ด้วย รู้สึกประทับใจฉากการแสดงช่วงสุดท้ายมาก แต่ก็ยังรู้สึกว่ามันเป็นภาพยนตร์ที่มีฉากที่ไม่จำเป็นหลายช่วงจนทำให้ภาพยนตร์ดูยาวเกินไป

Lyle, Lyle, Crocodile เปิดฉายในสหรัฐอเมริกา วันที่ 7 ตุลาคม 2022 และปล่อยให้เช่า/ซื้อในรูปแบบ Video On Demand ตั้งแต่วันที่ 22 พฤศจิกายน ส่วน Blu-Ray/DVD มีกำหนดวางจำหน่าย วันที่ 13 ธันวาคม