หลังจากประเทศฝรั่งเศสส่งมอบเทพีเสรีภาพ (The Statue of Liberty / La Liberté éclairant le monde) ให้กับสหรัฐอเมริกาในปี 1886 ซึ่งออกแบบโดย Frédéric Auguste Bartholdi ประติมากรชาวฝรั่งเศสและ Gustave Eiffel วิศวกรผู้ออกแบบโครงสร้างเหล็ก รัฐบาลฝรั่งเศสก็จัดการงานแข่งขันประกวดแบบที่จะใช้เป็นสัญลักษณ์ของนิทรรศการโลก (Exposition Universelle)

Jean (Alexandre Steiger) พยายามโน้มน้าวให้ Gustave Eiffel (Romain Duris) ส่งแบบเข้าร่วมประกวดซึ่งจะเป็นโอกาสสร้างชื่อเสียงให้กับบริษัท Eiffel & Cie อีกครั้ง แต่ Gustave ไม่สนใจที่จะทำอนุสาวรีย์ชั่วคราวที่ใช้เพื่อส่งเสริมงานนิทรรศการ เขาสนใจที่จะสร้างระบบคมนาคมที่จะคงอยู่ถาวรอย่างรถไฟใต้ดินมากกว่า

Maurice Koechlin (Jérémy Lopez) และ Émile Nouguier (Damien Zanoly) ซึ่งทำงานให้บริษัท Eiffel & Cie ได้เสนอแบบที่จะสร้างหอคอยเหล็กสูง 200 เมตร และเป็นสิ่งปลูกสร้างที่สูงที่สุดในโลก (ขณะนั้นสิ่งปลูกสร้างที่สูงที่สุดคือ อนุสาวรีย์วอชิงตัน ที่มีความสูง 169 เมตร) แต่ Gustave ไม่อนุมัติแบบ

Gustave ยังคงมุ่งมั่นที่จะทำระบบรถไฟใต้ดิน เขาจึงติดต่อ Antoine de Restac (Pierre Deladonchamps) นักข่าวซึ่งเป็นเพื่อนสมัยเรียนที่สนิทกับรัฐมนตรีว่าการกระทรวงพาณิชย์ เพื่อแนะนำให้เขารู้จักกับรัฐมนตรี — ที่งานนั้น Antoine ได้แนะนำให้กับได้รู้จักกับ Adrienne (Emma Mackey) ภรรยาของเขา ซึ่งเป็นอดีตคนรักเก่าของ Gustave ที่เขาไม่คิดว่าจะได้เจออีกครั้ง ทั้งคู่ทักทายกันเหมือนกับว่าไม่เคยรู้จักกันมาก่อน

Antoine พยายามเกริ่นชักนำว่า Gustave มีความสนใจในระบบรถไฟใต้ดิน แต่รัฐมนตรีประทับใจงานอนุสาวรีย์เทพีเสรีภาพ เขาคิดว่าประเทศฝรั่งเศสควรมีสัญลักษณ์ที่ยิ่งใหญ่เช่นเดียวกับอเมริกา ซึ่ง Adrienne ก็แสดงท่าทีเห็นด้วยกับความเห็นของรัฐมนตรี Gustave จึงเสนอแผนสร้างหอคอยเหล็กสูง 300 เมตร

Gustave ซื้อแบบหอคอยจาก Maurice Koechlin & Émile Nouguier แล้วนำมาพัฒนาดัดแปลงโครงสร้างจนกลายเป็นหอคอยเหล็กสูง 300 เมตร และได้รับเลือกจากกรรมการของปารีสให้สร้างเป็นสัญลักษณ์ของนิทรรศการโลกที่จะจัดขึ้นในปารีสปี 1889 (Tour Eiffel กลายเป็นสิ่งปลูกสร้างหนึ่งเดียวจากนิทรรศการที่ยังคงตั้งอยู่จนถึงทุกวันนี้)

ภาพยนตร์โรแมนติกดรามากึ่งชีวประวัติของผู้สร้างหอไอเฟลที่กลายมาเป็นสัญลักษณ์ของปารีสและประเทศฝรั่งเศส ภาพยนตร์เรื่องนี้ต้องใช้เวลาเกือบ 25 ปีกว่าจะได้สร้าง เรื่องราวความรักต่างชนชั้นที่ถูกกีดกันของ Gustave Eiffel วิศวกรโครงสร้างเหล็กในวัยหนุ่มและ Adrienne Bourgès หญิงสาวจากตระกูลที่รำ่รวยในบอร์โด (Bordeaux)

สิ่งที่ขัดใจคือการตัดต่อ ใช้การเล่าเรื่องที่ตัดสลับกับเหตุการณ์ในอดีตโดยจงใจปกปิดข้อมูลบางอย่างเอาไว้เพื่อเฉลยในตอนหลัง ทำให้มันไม่สามารถดึงอารมณ์ร่วมได้อย่างที่มันควรจะเป็น ตั้งแต่ฉากแรกที่ Gustave เจอกับ Adrienne หลังจากเวลาผ่านไปหลายสิบปี กับท่าทีเหมือนจะรังเกียจแต่ก็เหมือนยังคงรักเธออยู่ ผู้ชมก็ต้องเดากันเองว่าเกิดอะไรขึ้นกับสองคนนี้ในอดีต พวกเขาน่าจะเลิกคบกันแบบไม่ดีนัก หรือ Adrienne เป็นฝ่ายบอกเลิกแล้วไปคบกับผู้ชายคนอื่น ซึ่งกว่าที่ความจริงจะปรากฏ เวลาก็ผ่านไปเกือบ 70 นาทีหรือเกินครึ่งเรื่องไปแล้ว

ชอบการแสดงของ Romain Duris ที่อายุ 47 ปีแล้ว แต่ยังสามารถแสดงบทเป็นหนุ่มวัย 27 ปีได้ ส่วนนางเอก Emma Mackey ก็แสดงได้ดีไม่แพ้กัน โดยเฉพาะฉากที่เธอต้องตัดสินใจว่าจะเลือกอยู่กับใครระหว่าง Gustave Eiffel รักแรกของเธอหรือ Antoine สามีที่รักเธอและช่วยเหลือเธอมาตลอด

ผู้กำกับสามารถถ่ายทอดเรื่องการสร้างหอไอเฟลได้สวยงามอลังการ รวมถึงอุปสรรคต่างๆ อาทิ การประท้วงของคนงาน ธนาคารปฏิเสธการสนับสนุนเนื่องจากไม่คิดว่าหอไอเฟลจะทำกำไรได้ แต่เรื่องนี้มันไม่ใช่สารคดี มันควรจะเป็นภาพยนตร์โรแมนติกดรามาที่มีแบ็คกราวด์เป็นหอไอเฟล แบบเดียวกับที่ TITANIC (1997) เคยทำเอาไว้

ปัญหาก็คือตัวเอกของเรื่องนี้เป็นผู้สร้างหอไอเฟล ไม่ได้เป็นคนธรรมดาเหมือน Jack Dawson ในไททานิค ซึ่งผู้กำกับพยายามยกระดับเรื่องหอไอเฟลขึ้นมาเป็นจุดสำคัญ และเรื่องของหอไอเฟลก็ดันดูน่าสนใจกว่าเรื่องรักสามเศร้าที่เป็นเรื่องแต่งขึ้นมาทีหลัง แต่พอถึงจุดที่เราควรจะได้เห็นภาพการต่อยอดสุดท้ายของหอไอเฟล ผู้กำกับก็เลือกที่จะตัดส่วนนั้นทิ้งไป และปิดฉากด้วยภาพหอไอเฟลที่สร้างเสร็จเปิดตัวในวันที่ 31 มีนาคม 1889 แบบว่า เออ พอแล้ว จบดีกว่า

EIFFEL ฉายรอบปฐมทัศน์ที่งาน Alliance Française French Film Festival ในประเทศออสเตรเลีย วันที่ 2 มีนาคม 2021 และเข้าฉายในประเทศฝรั่งเศส วันที่ 13 ตุลาคม 2021 ภายใต้ลิขสิทธิ์ของ Pathé