Die Verwandlung

1915 | Franz Kafka

Ich glaube, man sollte überhaupt nur solche Bücher lesen, die einen beißen und stechen. Wenn das Buch, das wir lesen, uns nicht mit einem Faustschlag auf den Schädel weckt, wozu lesen wir dann das Buch? Damit es uns glücklich macht, wie Du schreibst? Mein Gott, glücklich wären wir eben auch, wenn wir keine Bücher hätten, und solche Bücher, die uns glücklich machen, könnten wir zur Not selber schreiben. Wir brauchen aber die Bücher, die auf uns wirken wie ein Unglück, das uns sehr schmerzt, wie der Tod eines, den wir lieber hatten als uns, wie wenn wir in Wälder verstoßen würden, von allen Menschen weg, wie ein Selbstmord, ein Buch muß die Axt sein für das gefrorene Meer in uns. Brief an Oskar Pollak (1904-01-27), Franz Kafka

สำหรับฉันแล้ว คนเราควรจะอ่านแต่หนังสือที่สามารถจะกัดหรือต่อยเรา หากหนังสือที่เราอ่าน ไม่สามารถทำให้เราผวาตื่นราวกับถูกฟาดหัว มันก็ไม่มีประโยชน์ที่จะอ่านหนังสือเล่มนั้น อ่านเพื่อความสนุกสนาน อย่างที่นายเขียนบอกมานั้นหรือ ให้ตายซิ คนเรานะมีความสุขได้อย่างสบายมาก โดยไม่ต้องพึ่งหนังสือ และบรรดาหนังสือที่ทำให้คนเรามีความสุขนั้น ใคร ๆ ก็สามารถเขียนได้เอง ในชั่วพริบตาเดียว เราต้องการหนังสือที่สะเทือนใจเรา เหมือนเช่น ความเจ็บปวดแสนสาหัสสากรรจ์ ที่เกิดขึ้นเมื่อเราประสบเคราะห์กรรมเลวร้าย หรือเมื่อความตายมาพราก คนที่เรารักมากกว่าตัวเราเอง หนังสือจะต้องเป็นเช่นขวาน ฟาดฟันทะเลน้ำแข็งภายในตัวเราให้แหลกละลาย

Als Gregor Samsa eines Morgens aus unruhigen Träumen erwachte, fand er sich in seinem Bett zu einem ungeheueren Ungeziefer verwandelt. Er lag auf seinem panzerartig harten Rücken und sah, wenn er den Kopf ein wenig hob, seinen gewölbten, braunen, von bogenförmigen Versteifungen geteilten Bauch, auf dessen Höhe sich die Bettdecke, zum gänzlichen Niedergleiten bereit, kaum noch erhalten konnte. Seine vielen, im Vergleich zu seinem sonstigen Umfang kläglich dünnen Beine flimmerten ihm hilflos vor den Augen.

เช้าวันหนึ่งเมื่อเกรเกอร์ ซามซาตื่นขึ้นมาจากความฝันอันสับสน เขาก็พบว่าตนเองได้กลายเป็น แมลงยักษ์ไปเสียแล้ว เขานอนหงายบนแผ่นหลังที่แข็งราวกับเหล็ก และเมื่อเขาผงกหัวขึ้น ก็เห็นท้องนูนแข็งสีน้ำตาล มีเส้นโค้งกระจายอยู่จนทั่ว พุงของเขาพองโตจนผ้าห่มปิดไม่มิด และมักจะลื่นไหลตกลงมาอยู่ร่ำไป ขาจำนวนนับพันของเขาดูเรียวบางเมื่อเทียบกับส่วนอื่น ๆ ของร่างกาย และขาเหล่านั้นก็กำลังเต้นไหว ๆ ไปมาตรงหน้าเขา

»Was ist mit mir geschehen?«, dachte er. Es war kein Traum. Sein Zimmer, ein richtiges, nur etwas zu kleines Menschenzimmer, lag ruhig zwischen den vier wohlbekannten Wänden. Über dem Tisch, auf dem eine auseinandergepackte Musterkollektion von Tuchwaren ausgebreitet war – Samsa war Reisender – hing das Bild, das er vor kurzem aus einer illustrierten Zeitschrift ausgeschnitten und in einem hübschen, vergoldeten Rahmen untergebracht hatte. Es stellte eine Dame dar, die mit einem Pelzhut und einer Pelzboa versehen, aufrecht dasaß und einen schweren Pelzmuff, in dem ihr ganzer Unterarm verschwunden war, dem Beschauer entgegenhob.

‘เกิดอะไรขึ้นกับฉัน’ เขาคิด นี่ไม่ใช่ความฝัน ห้องของเขา ถึงแม้จะคับแคบไป แต่มันก็เเป็นห้องของมนุษย์ธรรมดาคนหนึ่ง และยังคงตั้งอยู่ระหว่าฝาสี่ด้านที่เขาคุ้นเคย เหนือโต๊ะซึ่งมีตัวอย่างผ้าวางอยู่เกลื่อนกลาด -ซามซาเป็นนักเดินตลาด- แขวนภาพ ๆ หนึ่ง ซึ่งเขาตัดมาจากนิตยสารฉบับหนึ่งเมื่อเร็วๆนี้ แล้วนำไปใส่กรอบทองไว้อย่างงดงาม ผู้หญิงในภาพนั่งตัวตรง เธอสวมหมวกและพันคอด้วยผ้าขนสัตว์ ประสานแขนทั้งสองและสอดไว้ในถุงมือผ้าขนสัตว์ ซึ่งเธอชูให้เห็นเด่นชัด ตรงด้านหน้าของภาพ

เรื่องนี้เก่ามาก แต่เพิ่งจะได้อ่าน หนังสือเรื่องเมตามอร์โฟซิส (Metamorphosis) ของ Franz Kafka ฉบับแปลจาก ภาษาเยอรมัน Die Verwandlung โดย ถนอมนวล โอเจริญ… โอ้ว! มันยอดมากเลย!