DREAMGIRLS
Bill Condon
(2006)
วันนี้ก็ไปเก็บหนังเข้าชิงรางวัลออสการ์อีกเรื่องที่รงภาพยนตร์ House คนน้อยใช้ได้เลย ไม่มีเสียงคนคุย และไม่มีเสียงโทรศัพท์
Dreamgirls เป็นภาพยนตร์เพลงซึ่งดัดแปลงมาจาก ละครเพลงบรอดเวย์ซึ่งเปิดแสดงในปี 1981 และได้รับความนิยมอย่างสูง โดยมีการแสดงอย่างต่อเนื่องกว่า 1,500 รอบ ตลอดระยะเวลา 4 ปี
Henry Krieger เป็นผู้ประพันธ์ดนตรีของละครเพลง Dreamgirls ตัวบทละครเขียนโดย Tom Eyen ซึ่งได้แรงบันดาลใจมาจาก The Supremes, The Shirelles, James Brown, Jackie Wilson และวงในธุรกิจดนตรี เป็นเรื่องราวของวง The Dreams กลุ่มนักร้องสาว 3 คนจากขิคาโก้ ที่ฝันอยากจะเป็นดาวจรัสแสงในวงการ นักแสดงในออริจัลนัลโปรดักชั่นคือ Jennifer Holliday, Sheryl Lee Ralph, Loretta Devine, Ben Harney, Cleavant Derricks, Vondie Curtis-Hall และ Obba Babatundé — เปิดการแสดงครั้งแรกวันที่ 20 ธันวาคม 1981 ที่ Imperial Theatre บรอดเวย์ และสร้างปรากฏการณ์ด้วยการได้รับการเสนอชื่อเข้าชิงรางวัล Tony ถึง 13 สาชา ซึ่งคว้ามาได้ 6 รางวัล
เนื้อเรื่องพูดถึงกลุ่มนักร้องสาวสามคน ฝันอยากจะก้าวไปเป็นซูเปอร์สตาร์ในวงการเพลง พวกเธอเริ่มเข้าประกวดในชื่อ The Dreamettes และได้รับการทาบทามให้เป็นนักร้องแบ็กอัพให้กับนักร้อง R&B พวกเธอได้ออกทัวร์ จนในที่สุดพวกเธอก็ได้มีโอกาสแยกตัวออกมาเป็นศิลปินกลุ่มตามที่ใจฝัน แต่ในวงการนี้หน้าตาและรูปร่างเป็นสิ่งสำคัญ นักร้องนำเสียงดีของวงต้องก้าวลงและให้คนที่หน้าตาดีกว่าขึ้นมาเป็นหน้าเป็นตาให้กลุ่ม
การเดินเรื่องยังไม่ทำให้เกิดอารมณ์ร่วมไปตามเรื่องเท่าไหร่นัก เนื่องจากมีเพลงจำนวนมาก ที่ต้องนำมาใช้เพื่อสื่อสารกับผู้ชม มันจึงดูเหมือนการเอามิวสิควิดีโอ มาเรียงร้อยเข้าด้วยกัน (ไม่เหมือนละครเพลงสมัยก่อนอย่าง My Fair Lady หรือ The Sound of Music
สำหรับ Dreamgirls อารมณ์มันจะกระโดดประมาณหนังเรื่อง Chicago เน้นที่เพลงติดหูและเสียงร้องที่ทรงพลัง โดยเฉพาะเสียงของ Jennifer Hudson ซึ่งรับบทเป็น Effie White เรียกได้ว่ายอดเยี่ยมและเหมาะสมกับบทอย่างมาก (แต่ฟังเพลงแหกปาก ตะโกนโหวกเหวก ตลอดสองชั่วโมง ก็ทำลายโสตประสาทเหมือนกันนะครับ คุณ Beyoncé เธอก็แหกปากแบบไม่มีออมแรงเช่นกัน
จากที่เคยฟังต้นฉบับเพลง And I’m Telling You I’m Not Going ของ Jennifer Holliday แล้วคิดว่าคงไม่มีใคร ที่สามารถร้องได้อารมณ์กว่านี้อีกแล้ว พอได้มาฟัง Jennifer Hudson ในภาพยนตร์เรื่องนี้ก็พบว่าเธอทำได้! สามารถร้องตีความได้อารมณ์ในแบบฉบับของเธอเองได้อย่างวิเศษ สมคำร่ำลือที่คนพูดถึงกัน
สิบปากว่าไม่เท่าลองฟังเอง
