ภาพยนตร์เรื่องน้ เป็นเรื่องราวของนักศึกษาวิศวะหนุ่ม อาศัยอยู่กับพี่สาวที่เป็นนักศึกษาแพทย์ และในคืนวันหนึ่ง ขณะที่เขากำลังชมคอนเสิร์ต เขาก็เห็นภาพ ของใครบางคน กำลังถูกหั่นเป็นชิ้น เมื่อเขาตื่นขึ้นมา เขารู้สึกถึง ความผิดปกติบางอย่าง และหลังจากนั้น ภาพศพที่เขาเห็นในฝัน ก็เริ่มปรากฏอย่างต่อเนื่อง และดูเหมือนว่า มันจะยิ่งชัดเจน ขึ้นเรื่อยเรื่อย จนเขาเริ่มจะเชื่อว่า มันอาจจะเป็นการติดต่อของวิญญาณ ที่ต้องการบอก ให้เขาทำอะไรบางอย่างให้ และภาพเหล่านั้นจะไม่หายไป จนกว่าเขาจะได้ช่วยเหลือ ด้วยการค้นหาความจริง ที่ถูกซ่อนเอาไว้

เรื่องนี้ไปชมเพราะเห็นหลายคนเอ่ยชมว่า ตื่นเต้นสยองทัดเทียมกับชัตเตอร์ เลยต้องลองไปสัมผัสดูว่า จริงแท้แค่ไหน หลังจากที่ไปชมมา ก็พบว่า ภาพยนตร์เรื่องนี้เขียนบทมาได้ดีมาก อีกทั้งนักแสดงแต่ละคนก็แสดงได้สมบทบาทเป็นอย่างดี

แต่… เป็นที่น่าเสียดายว่า เนื้อเรื่องและบทที่ดี ระดับใกล้เคียงกับชัตเตอร์ กลับโดนลดค่าลง ด้วยการใช้เทคนิคพิเศษ ที่ภาพยนตร์ภูมิใจนำเสนอมาก มากจนเกินพอดี หลายฉากสามารถถ่ายจริงได้ โดยไม่ต้องใช้เทคนิคคอมพิวเตอร์เลย ยกตัวอย่างเช่น ฉากขับรถ เอ่อ จะใช้ CGI ทำไมครับ? หรืออีกหลายฉาก ที่ถ้าเปลี่ยนเป็นการใช้ หุ่นและถ่ายแบบ stop-motion จะดูสมจริงกว่ามากเลยทีเดียว

พวก CGI นี่พอใช้มากไป นอกจากจะทำให้ความสมจริงมันลดลง แล้วยังทำให้หนังส่วนนั้นดูหลอกตา จนกลายเป็นตลก มากกว่าจะดูน่ากลัว อย่างที่มันควรจะเป็น การถ่ายก็แปลก บางฉากภาพชัดมาก แต่อีกหลายฉากภาพมีเกรน เท่าที่สังเกต มันจะมีเกรนตรงช่วงที่มี CGI ประกอบ เหมือนจะพยายามบอก ว่ากำลังจะมีอะไรโผล่ออกมาอีกแล้วนะ จงเตรียมใจให้พร้อม ทำเอาความระทึก ลดลงไปหลายเปอร์เซ็นต์

CGI ส่วนที่ผมชอบและคิดว่าดีที่สุดในเรื่องคือ อันที่ใช้ตอนฉากเปิดเรื่องครับ ว่าแต่ตอนจบทำไมมีเพลงของ บอดีสแลม? เพลงประกอบธีมของเรื่อง ที่เล่นไล่หลอนมาเรื่อย ก็มาจบกันตรงที่เพลงนี้แหละครับ สงสัยว่าเขาต้องการให้คนดูลุกขึ้นมากระโดดหรือเปล่า?!?

ป.ล.1 เพิ่งเคยเห็น yellow line ในภาพยนตร์ไทยก็คราวนี้เอง
ป.ล.2 มหาวิทยาลัยในเรื่อง จำชื่อไม่ได้ มีช้างแช่อยู่ในตู้กระจก และมีโครงกระดูกไดโนเสาร์ด้วย โอ้!