สะบายดี หลวงพะบาง ภาพยนตร์จากประเทศลาว ผลงานภาพยนตร์เรื่องยาวในรอบยี่สิบปี (ถ้านับเฉพาะของเอกชนก็ 33 ปี) กำกับโดย 2 ผู้กำกับ อนุสอน สิริสักดา (ลาว) และ ศักดิ์ชาย ดีนาน (ไทย)

ตัวภาพยนตร์บอกเล่าเรื่องราวของช่างภาพหนุ่มชื่อสอน ซึ่งถูกส่งตัวไปเก็บภาพที่ประเทศลาว โดยที่เจ้าตัวไม่เต็มใจนัก เนื่องจากรู้สึกว่าประเทศอื่นน่าสนใจกว่า อีกทั้งยังไม่มีข้อมูลอะไรเกี่ยวกับประเทศนี้เลย แม้ว่าเจ้าตัวจะเป็นลูกครึ่งลาว แต่ก็ไม่เคยได้ก้าวเหยียบเท้าเข้าไปในประเทศนี้เลย อันด้วยมาจากคุณพ่อที่เป็นคนลาวได้ไปเรียนต่อที่ประเทศออสเตรเลีย และแต่งงานกับคนออสเตรเลีย ตั้งรากปักฐานอยู่ที่นั่น ไม่ได้กลับมาประเทศเกิดอีกเลย

เมื่อสอนได้ไปถึงปากเซ ประเทศลาว เขาก็ได้ติดต่อจ้างไกด์เพื่อพาชมสถานที่ต่างต่างโดยรอบ แต่ไกด์คนที่เข้าจ้างเกิดอุบัติเหตุ ทำให้ไกด์อีกคนที่ชื่อน้อย ได้เข้ามาทำหน้าที่นำทางแทน แต่ความจริงแล้วน้อยเพิ่งมาเป็นไกด์อยู่ที่ปากเซ ได้เพียงอาทิตย์กว่าเท่านั้น แต่เดิมทำงานอยู่ที่เวียงจัน จึงไม่ค่อยรู้อะไรมาก พาหลงไปนู่นนี่

ระหว่างการเดินทาง สอนก็ได้พบกับสิ่งใหม่ ที่อยู่นอกเหนือกำหนดการ และทำให้เขาเปลี่ยนความคิดเกี่ยวกับประเทศลาว

ฉากแรกที่เปิดเรื่องมา ตัดเอาตอนท้ายของเรื่องมาใส่ ซึ่งดูงงงงเล็กน้อย ไม่รู้ว่าทำไมต้องใส่มา ในเมื่อหนังทั้งเรื่องมันก็สรุปตอนจบได้อยู่แล้ว ไม่มีฉากเปิดนี้ก็ไม่มีอะไรขาดหายไปสักหน่อย ตัวหนังช่วงแรกค่อนข้างน่าเบื่อ ทำออกมาดูคล้ายสารคดีมากไปหน่อย

เข้าใจว่าต้องการให้เห็นภาพทรรศนียภาพ ที่สวยงามของประเทศลาว มีเกร็ดความรู้ใส่มาให้ด้วย แต่จบเรื่องก็ลืมหมดว่า อะไรสร้างตอนไหนเลิกใช้ตอนไหน การมิกซ์เสียงเพลงประกอบยังไม่ค่อยดีเท่าไหร่ หลายช่วงเสียงดนตรีประกอบค่อนข้างดังเกิน จนฟังเสียงพูดของตัวละครไม่ค่อยรู้เรื่อง

ส่วนที่ชอบก็คงเป็นช่วงกลางเรื่อง ที่มีการเข้าไปอยู่ร่วมกับวิถีชีวิตของคนลาวในชนบท (ชนบทแต่ก็มีกล้องโพรารอยด์นะเออ ไม่ธรรมดา) แล้วต้องขอชมนักแสดงเด็กขายของ (Worachot Kamlunghan) ฮาจริง เข้าใจเขียนบทแทรกมาได้ ส่วนนางเอกคำลี้ พิลาวง (Khamly Philavong) เป็นคนที่ยิ้มได้น่ารักมาก …อ้อ ชอบบทสรุปตอนจบด้วย แม้ว่าทางออกมันดูง่ายไปหน่อย แต่โดยรวมก็เป็นหนังที่ดูแล้วมีความสุขอย่างน่ารักเลยทีเดียว